جنون به عنوان عامل رافع مسئولیت کیفری در حقوق ایران و انگلستان

درصورتی که شخصی در حال جنون مرتکب جرم شود، در نظام های حقوقی مختلف پذیرفته شده است که برخورد با او در مقایسه با اشخاص دارای سلامتِ روانی باید متفاوت باشد و با لحاظ سایر شرایط، فاقد مسئولیت کیفری شناخته شود. این امر اصولاً در مواردی صدق می کند که مرتکب دچار اختلال روانی تام است، نه اختلال روانی نسبی. قانون مجازات اسلامی 1370ش، تفاوتی میان اختلال های یادشده قائل نیست و قانون مجازات اسلامی 1392ش نیز باوجود اینکه به نوعی این موضوع را مورد توجه قرار داده، در تعیین واکنش نسبت به افراد دچار اختلال نسبی سکوت اختیار کرده است که خود ازجمله نواقصِ رویکرد قانون یادشده به شمار می آید. همچنین کانون توجه قانون اخیر عبارت است از رفع مسئولیت کیفری در نتیجۀ عارض شدن جنون؛ اما چگونگی احراز جنون، شرایط آن و پاسخ های مناسب برای مرتکبانِ مجنون چندان مورد توجه قرار نگرفته است. درمقابل، در نظام حقوقی انگلستان به جنون، هم در قانون موضوعه و هم در رویۀ قضایی توجه شده، شرایط احراز آن مشخص گردیده و درمجموع، دارای تفصیل بیشتری است. بر این اساس، به نظر می رسد که می توان از ابعاد مثبت این رویکرد در نظام حقوقی ایران بهره مند شد.